(500) Days of Summer

„To zwykła opowieść o chłopaku i dziewczynie” – tymi słowami narrator rozpoczyna „500 dni miłości”. A jednak film jest czymś więcej – to zabawna, a jednocześnie prawdziwa historia ponad półtorarocznego związku.

Tom jest niepoprawnym romantykiem. Wierzy, że nawet w obecnych cynicznych czasach prawdziwa miłość zdarza się tylko raz. Niestety Summer nie podziela jego zdania. To nie przeszkadza Tomowi walczyć o uczucia dziewczyny. Jest jak współczesny Don Kichote – marzyciel próbujący osiągnąć nierealne cele. Po jakimś czasie nie jest zakochany w Summer, tylko w idealizowanym obrazie dziewczyny, który sam stworzył.

Historia zaczyna się w dniu gdy piszący teksty na kartki z życzeniami Tom (Joseph Gordon-Levitt) poznaje nową sekretarkę swojego szefa, Summer (Zooey Deschanel). Dziewczyna wydaje się być poza jego zasięgiem, ale okazuje się, że mają ze sobą dużo wspólnego. Oboje uwielbiają The Smiths i surrealistyczne obrazy Magritte’a. Do tego Tom kiedyś mieszkał w Jersey, a Summer ma kota o imieniu Bruce. Pasują do siebie jak dwie połówki jabłka…

Po trzydziestu jeden dniach akcja powoli się rozwija. Trzydziestego drugiego dnia Tom jest już zakochany na zabój. Summer jawi mu się jako ideał. Sto osiemdziesiątego piątego dnia przychodzi lekkie zawirowanie, ale Tom wciąż ma nadzieję. Jego relacja z Summer jest raz lepsza, raz gorsza – spotykają się, po chwili przestają do siebie odzywać. W filmie pojawiają się skoki w czasie, sceny na dzielonym ekranie, karaoke. Wszystko to składa się na kalejdoskop przeżyć i skłania do refleksji na temat tego, czemu próbujemy zrozumieć czym jest miłość.

***

Jest to jeden z tych filmów podczas których przez prawie cały czas się uśmiecham do monitora. Dla fanów (a raczej fanek) Josepha Gordona-Levitta (MardyBum!:D) coś wspaniałego, gorąco polecam, na prawdę - można się zakochać w tym uśmiechu, mmm! Film jest niezwykle uroczy i ciepły, a historia jest fajnie przedstawiona - niechronologicznie, posiada równoległe sceny (oczekiwania-rzeczywistość), nie jest to pokazane tak... standardowo. Godny polecania jest też soundtrack, który po pierwszym obejrzeniu filmu przesłuchałam chyba jakieś milion razy. The Smiths, Regina Spector, Carla Bruni, Feist, Hall&Oates, The Temper Trap i parę innych - stworzyli jeden z moich najulubieńszych soudntracków. Aj, recenzji filmowych to ja może pisać nie będę, ale z całego serca polecam ten film! :))

Mi też się bardzo podobał! Oglądałam go już jakiś czas temu i ostatnio nawet myślałam, czy sobie go nie odświeżyć :D Główni aktorzy supersuper.

Ja uwielbiam scenę z karaoke :D

-kto śpiewa następny?
-nominuję tego tutaj młodego wertera!
-nie jestem aż taki pijany..
-BARMAAAN!

+ scena po karaoke z 'do you... like me?' ♥

Ja lubię to scenę jak są bodajże w sklepie meblowym i tak po nim biegają :D

o taaak, jest super!

'kochanie, nie wiem jak Ci to powiedzieć, ale w naszej łazience stoi jakaś chińska rodzina' :D

jeju, ja to moge ogladac godzinami.
smiths, pixies, bruni, reginka w tle, no i zooey deschanel, od ktorej nie moge oderwac wzroku.
to ja mialam zalozyc ten temat. : <

byłam pierwsza! dostałam film na urodziny, więc teraz mogę oglądać i oglądać <3

Oglądałam. Przyjemny film na sobotnie popołudnie. Fajnie ukazana historia miłości, naprawdę mi się podobało (: Można polecić.

Kochamkochamkocham, swego czasu oglądałam to codziennie, czasami nawet kilka razy. Żeby nie cytować dialogów, powiem, że główny bohater skradł moje serce (+miał świetne koszulki, co zauważyłam dopiero teraz), soundtrack to jeden z lepszych, jakie słyszałam, no, dobra, muszę: Nobody loves Ringo Starr. That's what I love about him.
I to by było na tyle :D

film rewelacja. tak w dwóch słowach można go opisać. nigdy bym nie przypuszczała, że tak przeraźliwie się zakocham w tej produkcji. zero ckliwości, bezpretensjonalna historia młodego, zagubionego chłopaka, której największe przesłanie brzmi miej nadzieję. pięknie opowiedziane codzienne życie, wręcz w nietypowy sposób. no i jak już wielokrotnie wspominano - zjawiskowy soundtrack.

Też dołączam do grona fanów, mimo że produkcje tego typu to zdecydowanie nie mój świat. : P Urocza rzecz, naprawdę.
Właściwie to chyba sobie powtórzę na zakończenie wakacji, bo film widziałam tylko raz.

brzóska napisał:

film rewelacja. tak w dwóch słowach można go opisać. nigdy bym nie przypuszczała, że tak przeraźliwie się zakocham w tej produkcji. zero ckliwości, bezpretensjonalna historia młodego, zagubionego chłopaka, której największe przesłanie brzmi miej nadzieję. pięknie opowiedziane codzienne życie, wręcz w nietypowy sposób. no i jak już wielokrotnie wspominano - zjawiskowy soundtrack.

Dokładnie! Oglądałam go po raz pierwszy całkiem niedawno i byłam wciągnięta w każdą minutę, był genialny.