Charles Dickens - Opowieść Wigilijna

Jak jest taki temat to mnie ukamienujcie.
Opowiadanie Karola Dickensa jest moralitetem w stylu wiktoriańskim. Pokazuje głębokie doświadczenie i przemianę skąpca Ebenezera Scrooge'a w noc wigilijną. Scrooge jest samotnikiem, nie lubiącym ludzi, a dbającym jedynie o pomnażanie swojego majątku. W noc wigilijną ukazuje mu się duch Jakuba Marleya - jego zmarłego partnera w interesach, cierpiący pod ciężarem łańcucha win który wykuł sobie za życia. Jego wizyta ma uchronić Scrooge'a przed podobnym losem. Początkowo nieufny, Ebenezer zmienia zdanie pod wpływem wizyt kolejnych duchów: Ducha Dawnych Świąt Bożego Narodzenia, Ducha Obecnych Świąt i Ducha Świąt przyszłych. Duchy pokazują bohaterowi sceny z jego życia przeszłego, teraźniejszego i przyszłego. Przerażony wizją samotnej śmierci, Scrooge pojmuje beznadziejność takiego trybu życia i nastawienia do innych ludzi, staje się z powrotem szczodrym, serdecznym człowiekiem, jakim był za młodu, przed śmiercią siostry, jedynej jak się zdawało osoby, która kiedykolwiek się o niego troszczyła.
***
Czytałam i uwielbiam.

Tu był post.

Ja w ogóle uwielbiam Charlesa Dickensa.
A "Opowieść Wigilijna" to klasyk. Nie wyobrażam sobie, że można tego nie znać. ^^

Bardzo przyjemnie się to czyta. Ponadto, utwór pokazuje prawdę o człowieku i - co najważniejsze - w dzisiejszym świecie jest nadal aktualny. Bardzo lubię postać Ebenezera Scrooge'a, choć z początku jest on po prostu kimś, kogo teoretycznie nie można lubić.

Z drugiej strony, pod wpływem "Opowieści Wigilijnej" zaczęłam się zastanawiać, czy to sprawiedliwe wieszać psy na ludziach takich, jak książkowy Scrooge. Może trzeba się pierwsze zastanowić nad motywami ich działania, a dopiero potem osądzać, czy są źli. Ale to już takie bardziej osobiste przemyślenia nie do końca związane ściśle z fabułą. :D

nudne to i głupie

Nie umiem nie przeczytać jej przed świętami, to taka tradycja już ^^
Urzekają tam kontrasty, ludzi dobrych i złych, chętnych do pomocy i nie, młodych i starych. Więc to książka dla wszystkich. I dobrze, że to lektura, bo na święta akurat, masz czas na zastanowienie się, masz czas na przeczytanie jej drugi raz.
Obowiązkowe do przeczytania, wspaniałe i bardzo, bardzo pouczające : )

Czytałam, czytałam... Jedna z lepszych świątecznych książek. Polecam najpierw książkę, potem film. Tak dla porównania, bo niektóre ekranizacje odbiegają od oryginału

Olunia. napisał:

nudne to i głupie

taktaktak.

Czytałam. Ale szczerzę średnio mi się podobało. Wolę ekranizację.

Mnie się średnio podobało. Może dlatego że musiałam ją przeczytać jako lekture.