Dziennik Anne Frank

Wysłany: Wto 17:52, 16 Mar 2010

W 1998 roku dokonano wręcz sensacyjnego odkrycia. Światło dzienne ujrzały niepublikowane dotąd strony dziennika. Fundacja Anny Frank w Bazylei wyraziła zgodę na ich zamieszczenie. Wydanie, które obecnie oddajemy do rąk czytelników, zawiera pięć brakujących stron dziennika Anny Frank. Trzynastoletnia żydowska dziewczynka, ukrywająca się z rodzicami i znajomymi w czasie drugiej wojny światowej w centrum Amsterdamu, prowadziła osobliwy dziennik. Zapiski w formie listów do nieistniejącej przyjaciółki Kitty dają obraz ponad dwóch lat życia w zamknięciu, pełnego konfliktów międzyludzkich i strachu przed wykryciem. Ostatni zapisek powstał 1 sierpnia 1944 roku na trzy dni przed aresztowaniem i przewiezieniem do obozu koncentracyjnego wszystkich mieszkańców kryjówki. Ta poruszająca, najczęściej tłumaczona na obce języki holenderska książka należy do najpoczytniejszych lektur, przemawiających również do młodych czytelników.

Wysłany: Wto 18:04, 16 Mar 2010

była w mojej szkole wystawa dotycząca jej osoby, bardzo mnie zainteresowała. Od dłuższego czasu przymierzam się do przeczytania, ale cóż, czasu mi brakuje.

Czytałam. Na pewno książka jest na swój sposób wstrząsająca, ale to dotyczy większości takich właśnie dzienników prowadzonych podczas wojny.
Widać tu bardzo mocny kontrast pomiędzy Anne z początku pisania dziennika, a tej, której słowa czytamy w miarę wzrastania stron. Na początku jest zwykłym podlotkiem, później staje się dojrzałą, młodą dziewczyną. Szkoda, że nie dane jej było przeżyć, szkoda, że czytelnik musi czytając słowa: Dziennik Anne tutaj się kończy mieć świadomość, że Dziennik nigdy nie miał nawet prawa być skończony.

Zazwyczaj typowo wojenne książki mnie nie kręcą, ale opis tej brzmi całkiem ciekawie i nawet mnie zainteresował... Może dlatego, że jest w formie dziennika i jest dzieckiem co daje zupełnie inny obraz tego wszystkiego, co się działo. Dotąd czytałam tylko fragmenty z narratorem 3 osobowym i do tego- najważniejsze były czyny, fajnie byłoby poczytać więcej o emocjach!

peggy sue napisał:

Zazwyczaj typowo wojenne książki mnie nie kręcą

i dlatego nie zamierzam tego czytać. Z tematyki wojennej "serio" do gustu przypadł mi tylko Inny świat - i z bardziej "kombinowanych" Malowany ptak i Rzeźnia numer pięć (pierwsza pozycja bardziej), co uważam za wystarczające dla mnie. Nie należę do ludzi, których taka literatura szczególnie szokuje i interesuje, rozwlekły pesymizm świata w takich książkach prowadzi do tego, że mimowolnie dostaję lubieżnego uśmieszku przy opisach bardziej wyszukanych form kaźni itp.