"Kod Leonarda da Vinci" Dana Browna

Powieść sensacyjna autorstwa Dana Browna wydana w 2003 roku (w Polsce dostępna od 2004). Na jej podstawie został także nakręcony film.

Ofiarą popełnionego w Luwrze morderstwa pada kustosz muzeum Jacques Saunière. Wezwany przez policję historyk i badacz symboli Robert Langdon odkrywa na miejscu zbrodni ślady, które mogą pomóc w ustaleniu zabójcy, a jednocześnie są kluczem do niewzykłej tajemnicy, sięgającej korzeniami początków chrześcijaństwa. Langdon podejrzewa, że zamordowany był członkiem Zakonu Syjonu, powstałego w 1099 roku tajnego stowarzyszenia, strzegącego miejsca ukrycia bezcennej, zaginionej przed wiekami relikwii Kościoła - Świętego Graala. Do Zakonu Syjonu należeli między innymi Leonardo da Vinci i Isaac Newton. Kustosz poświęcił życie, by sekret, na którego straży stoi stowarzyszenie, nie ujrzał światła dziennego. Teraz pozostały tylko 24 godziny na rozwikłanie łamigłówki pozostawionej przez Saunière'a, w przeciwnym razie tajemnica pogrąży się w mroku historii. Najistotniejsze elementy zagadki kryją się w obrazach mistrza Renesansu - "Monie Lizie" i "Ostatniej Wieczerzy". Czy ścigany przez policję i bezlitosnego zabójcę Langdon zdoła ujść pogoni i dotrzeć do szokującej prawdy? Jego jedynym sprzemierzeńcem jest piękna Sophie Neveu, agentka policji, znawczyni kodów i szyfrów, a zarazem... wnuczka Saunière'a.

Powieść od samego początku budziła wiele kontrowersji. Czytaliście? Co o niej sądzicie?

Czytałam.
Wszystko co tam jest napisane, traktuje z przymrużeniem oka. Niezła książka kryminalna i tyle dla mnie ;)

Jestem aktualnie na 90 stronie. Za dużo się nie wydarzyło, ale rodzice opowiadali, że jest świetna.

kocham.
kocham takie książki. kościół się temu bardzo sprzeciwiał.
długa, ale ciakawa, więc szybkko się czyta.
przeczytałem i chcę jeszcze raz, tak dla przypomnienia.

Jak się wreszcie do niej dorwałam, to pochłonęłam ją w jeden dzień. Nic nie robiłam, tylko siedziałam i czytałam. Żadna książka jak dotąd mnie tak nie zainteresowała.
Cała intryga, jakoby Kościół chciał ukryć fakt, że Jezus miał dziecko z Marią Magdaleną, wydała mi się oczywiście mocno przesadzona. Chociaż moment w którym bohaterowie analizują "Ostatnią wieczerzę", dosłownie wrył mnie w fotel. Sama potem dorwałam się do reprodukcji i szukałam tych wszystkich szczegółów o których była mowa w książce.

Agnes napisał:

Chociaż moment w którym bohaterowie analizują "Ostatnią wieczerzę", dosłownie wrył mnie w fotel. Sama potem dorwałam się do reprodukcji i szukałam tych wszystkich szczegółów o których była mowa w książce.

w filmie jest to bardzo dobrze pokazane.
ale książka lepsza.

ja z chęcią bym przeczytała.

Kocham ją ; O Dawno nie czytałam tak dobrej książki.

Jakoś nie mogę przebrnąć przez początek.

odpadlem z nudow po 200 stronie.
temat bardzo ciekawy i wszystko trzyma sie kupy, ale napisane beznadziejnie, jak scenariusz filmowy.

Ovessa napisał:

Jakoś nie mogę przebrnąć przez początek.

Ej, ty przez żadną książkę nie możesz przebrnąć.

Mi się właśnie podoba styl, w którym jest napisana.

Aby. napisał:

Mi się właśnie podoba styl, w którym jest napisana.

Mnie również. Nie jest skomplikowany i to jego zaleta, bo czyta się nadzwyczaj szybko.

Agnes napisał:

Aby. napisał:

Mi się właśnie podoba styl, w którym jest napisana.

Mnie również. Nie jest skomplikowany i to jego zaleta, bo czyta się nadzwyczaj szybko.

Moi rodzice się tym zachwycali.

Aach, uwielbiam książki tego typu. Boska jest ;d. Wciąga jak cholera^^.

Czytałam, czytałam. Dawno temu, ale do dzisiaj pamiętam jak doszłam do momentu tej całej analizy Ostatniej Wieczerzy, to siedziałam na łóżku Mamy i wpatrywałam się w ten obraz ( wisi na ścianie u niej ), szukając tego wszystkiego. Oczywiście nie zaufałam ich ocenie oraz nie uwierzyłam w te kontrowersyjne okrycie, ale sama powieść wciągnęła mnie, wcisnęła w łóżko ( przeważnie wybieram na czytanie łóżko, nie fotel^^ ) i przygwoździło. Choć może też dlatego, że trochę smarkata byłam jak to czytałam.
I oczywiście musiałam polubić czarny charakter. Albinosa.
Szkoda, że umarł. Mimo że był tym złyym.

Zaczynałem ją dwa razy, a potem przez natłok obowiązków zapominałem o książce. Leży gdzieś na półce i może w wakacje się na nią skuszę.

w czwartek zacznę ją czytać ; >

słyszałam że jest zarębista więc zabiorę się za nią od jutra.

Jestem przy 64 rozdziale, ale film już obejrzałam. Przyznam się, że teza jest dość... ciekawa. Aczkolwiek jeśli Jezus wziął i kielich i dzielił się z nimi wszystkimi znaczy, że się wszyscy chędożyli z M.M.? Jak na książkę Dana Browna to czytam ją dość dłuugo. Takie to denerwujące, że ci bohaterowie w to wierzą. Nawet nie szukają 'problemu' u źródła. Przecież żaden wybitny artysta nie chciałby, żeby jego dzieła zostały przypisane komuś innemu, a wierząc w Boga tak jakby oddają mu wszystko. A więc nie wierzą i wymyślają tezę. Robienie zagadek jest łatwiejsze niż odgadywanie. Leonardo był, kurde geniuszem. No dobra, to takie tam moje przemyślenia. Jeszcze nie skończyłam czytać tej książki, więc coś może się jeszcze wyjaśni dokładniej. A i co z Vittorią? Czyżby ją zdradzał? :>.......

Kiler napisał:

A i co z Vittorią? Czyżby ją zdradzał? :>.......

Spojlerując dalej: o ile dobrze pamiętam, na początku książki była wzmianka o Vittorii i o tym, że rzadko mają ostatnio z Robertem kontakt. Poza tym nigdzie nie było powiedziane, że po przygodach w Watykanie zostali parą ;>

Swoją drogą, w zeszłym roku przeczytałam bardzo fajną książkę zatytułowaną Tajemnice Kodu, jej głównym autorem jest Dan Burstein, ale przy tworzeniu współpracował z całym sztabem specjalistów z różnych dziedzin sztuki i nauki. W bardzo fajny sposób wytłumaczono w niej większość przedstawionych przez Browna "teorii spiskowych", a jest to opisane tak interesująco, że nie mogłam oderwać się od lektury. Także polecam tym, których zainteresowały zagadki Kodu... i chcieliby się dowiedzieć więcej na ich temat (głównie czy mają one jakiekolwiek uzasadnienie, czy zostały naciągnięte do granic możliwości).