Barbara Rosiek

Barbara Rosiek (ur. 25 czerwca 1959 w Częstochowie), polska psycholog kliniczna, pisarka i poetka.

Debiutowała w 1985 Pamiętnikiem narkomanki, pisanym od 14. roku życia aż do czasów studiów. Opisywała w nim swoje autentyczne przeżycia związane z walką z nałogiem. W swojej ostatniej książce Alkohol, prochy i ja autorka opisuje swoje uzależnienia, z których udało jej się uwolnić. "Byłam schizofreniczką" opisuje jej zmagania z tą chorobą.

W 2002 roku została wyróżniona Srebrnym Medalem Cambridge.

Twórczość

Książki

* Pamiętnik narkomanki (1985)
* Kokaina
* Byłam schizofreniczką
* Alkohol, prochy i ja
* W poszukiwaniu ducha (Wyd. Marwit Druk, 2007, ISBN 83-922469-9-3)
* Kokaina. Zwierzenia narkomanki

Poezja

* Byłam mistrzynią kamuflażu
* Jak ptak przytwierdzony do skały
* A imię jego Alemalem
* Wdowa
* Krzyk
* Miłość niedokończona
* Uwierzyć i Melancholia
* Żar miłosci
* Ciało na kracie
* Być poetą

czytacie jej książki? Ja niedawno zaczęłam Alkohol, prochy i ja.

Przeczytałam tylko pamiętnik narkomanki ... cudo ;)

Wysłany: Nie 17:05, 14 Mar 2010

Brnę przez Pamiętnik narkomanki. Najbardziej lakoniczna książka jaką czytałam. Autorka sprawia wrażenie, jakby przez całe życie przeczytała tylko elementarz.

Wysłany: Nie 20:59, 14 Mar 2010

też tak myślę, dobrnęłam do połowy i już mi się odechciało, nudzi tak że szok..

witam moich wiernych i agresywnych czytelnikow.agresja bierze sie z niewiedzy,moze tez prowadzic do nienawisci danego obiektu/projekcja rodzica/.nie ma w tym prawdziwych uczuc a poza tym jakby chodzi nie o moja osobe,pozdrawiam.

przyznaje dla ludzi niewrazliwych ksiazka o przezyciach wewnetrznych jest nie do strawienia,wiec nie czytajcie,my nadwrazliwcy i tak wiemy o co tam chodzi.

^to, że komuś książka się nie podobała nie znaczy, że jest niewrażliwy.

Ja byłam rozczarowana Pamiętnikiem narkomanki, bo po pochwałach spodziewałam się lepszej książki. A tu takie.. nijakie, też się trochę znudziłam.Kokaina już mi się bardziej podobała.

Dla mnie Pamiętnik narkomanki był nudny jak flaki z olejem. O tak, jestem strasznie niewrażliwy, no cegła po prostu :C

cytnę siebie z lipca 2008:

Dobrnęłam do połowy, z każdą kolejną kartką miałam wrażenie, że to wszystko się zlało w jakąś nieciekawą i nudną lurę. Strony leciały nie wiadomo kiedy, a i tak nic z nich nie wynikało. Powinna jakoś człowieka poruszać, czy coś, a tymczasem nie wzbudziła we mnie żadnych emocji. Się nie znam na narkotykach i innych takich, ale notatki tej dziewczyny były jakieś... bezbarwne i bez życia? Jakby to wszystko było "jakąś tam, ot, nieważną przygodą".
Ogólnie, nie podobało mi się.

już dzieci z dworca były lepsze niż ten cały - pożal się boże - pamiętnik dla gimnazjalistek.

A mnie się właśnie Pamiętnik... podobał, właściwie oprócz niego, nie doczytałam do końca żadnej książki o tematyce narkotykowej. Czy nudny? Nie miałam takiego wrażenia, pochłonęłam go w jakieś dwa dni i później jeszcze długo nad nim rozmyślałam. Chociaż, może dlatego, że byłam wtedy w pierwszej klasie gimnazjum, zrobił na mnie aż takie wrażenie. Musiałabym przeczytać jeszcze raz, ciekawe, czy zmieniłabym zdanie.

Książki Basi Rosiek są rewelacyjne.Może problem tkwi w tym ,że za mało dojrzali jesteście do przeczytania i zrozumienia tej książki.Zawsze do nich wracam jak jest mi smutno.Coś w tym jest bo ja również jestem wrażliwą osobą a, wręcz nadwrażliwą.Aleksandra

Mroczna napisał:

Książki Basi Rosiek są rewelacyjne.Może problem tkwi w tym ,że za mało dojrzali jesteście do przeczytania i zrozumienia tej książki.Zawsze do nich wracam jak jest mi smutno.Coś w tym jest bo ja również jestem wrażliwą osobą a, wręcz nadwrażliwą.Aleksandra

uwielbiam takie podejście do osób, którym się ta książka nie podobała.ania

Mroczna napisał:

Książki Basi Rosiek są rewelacyjne.Może problem tkwi w tym ,że za mało dojrzali jesteście do przeczytania i zrozumienia tej książki.Zawsze do nich wracam jak jest mi smutno.Coś w tym jest bo ja również jestem wrażliwą osobą a, wręcz nadwrażliwą.Aleksandra

Widocznie jestem za mało mroczny, żeby zachwycać się pisaniną o narkotykach.
Aleksander.

Dobrze.Nie podoba Wam się twórczość Basi R. A jaka jest Twoja ulubiona książka?Może czytałam?Jestem ciekawa :) Szczęśliwego Nowego Roku :) Aleksandra

Mroczna napisał:

Może problem tkwi w tym ,że za mało dojrzali jesteście do przeczytania i zrozumienia tej książki.

BUAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHA. Justynka.

Najnudniejsza książka ever. Tu nie potrzeba dojrzałości, bo chyba tylko na małym dziecku zrobiłoby to wrażenie. Jakoś nie mam ochoty na kolejne dzieła BASI R.

JA PIERDOLĘ! Zgarnęłam z empiczkowej półki z okazji kwadransa do pociągu i chęci kupienia czegokolwiek do poczytania (pogardziłam książką o kartelach narkotykowych w Meksyku, co było moim Błędem Tygodnia, jak się potem okazało) "Życie w hospicjum", bo mnie złapała chęć wyrzygania własnych wnętrzności od nadmiaru bóli i tragedyj. O ile gimnazjalne, wtórne opowieści o morfinistach jestem w stanie jakoś łyknąć i zapomnieć od razu po przeczytaniu, to ta książka jest jakąś kpiną. Jaja z poważnych ludzi, do ciężkiej cholery! Jak, na wszystkie akolitki Matki Teresy z Kalkuty, PANI PSYCHOLOG może pisać TAKIE brednie? Z tego pseudoliterackiego bełkotu wynika, że chorzy psychicznie sami są sobie winni, bo nie biorą odpowiedzialności za swoje zachowania i nie liczą się z emocjami rodziny. NO JA KURWA PIERDOLĘ! Brzmi jak wyjęte z bloga 'mądrej' trzynastolatki, a nie książki PANI PSYCHOLOG. Poza tym, gówno mnie obchodzi dziesięciostronicowy opis ptaszków pani psycholog, skoro książka miała być o hospicjum. Ta, jasne, jest hospicjum - dziesiątym planem dla fontanny psychicznej masturbacji autorki. Kretynizm.

^tak a propos, moja koleżanka napisała recenzje tej książki: [link widoczny dla zalogowanych] a potem dostała od rosiek pw w której ją wyklinała, urocze! :)

Czytałam właśnie, zgadzam się z każdym słowem! I dodałabym od siebie jeszcze drugie tyle o 'psychologii' uprawianej przez panią B.

Taka duża pani i tak źle znosi krytykę swoich książek? ;> Zakładając, że te dwa posty są faktycznie jej autorstwa:

barbararosiek napisał:

witam moich wiernych i agresywnych czytelnikow.agresja bierze sie z niewiedzy,moze tez prowadzic do nienawisci danego obiektu/projekcja rodzica/.nie ma w tym prawdziwych uczuc a poza tym jakby chodzi nie o moja osobe,pozdrawiam.

barbararosiek napisał:

przyznaje dla ludzi niewrazliwych ksiazka o przezyciach wewnetrznych jest nie do strawienia,wiec nie czytajcie,my nadwrazliwcy i tak wiemy o co tam chodzi.

można przypuszczać, że każdy, kto ośmiela się krytykować jej pisaninę jest niewrażliwym bucem, pewnie czytać nie potrafi i przekazu nie rozumie. Och, dear.