Dorota Terakowska

Dorota Terakowska (ur. 30 sierpnia 1938 w Krakowie - zm. 4 stycznia 2004 w Krakowie) - pisarka i dziennikarka.

* Lustro Pana Grymsa (1985; napisana w 1984)
* Guma do żucia (1986; w drugim obiegu)
* Próba generalna (1986; reportaże)
* Babci Brygidy szalona podróż po Krakowie (1987; napisana w 1979)
* Władca Lewawu (1989; napisana w 1982; Lewaw to Wawel wspak; lektura dla klas 4 - 6 szkoły podstawowej)
* Córka czarownic (1991; napisana w okresie 1985-1988; w 1994 wpisana na Listę Honorową IBBY)
* W krainie Kota (1998)
* Cyrk Burmistrza (sztuka)
* Samotność bogów (1998)
* Tam gdzie spadają anioły (1999)
* Poczwarka (2001)
* Ono (2003)
* Dobry adres to człowiek (2004)
* Babci Brygidy szalona podróż po Krakowie. Dzień i noc czarownicy. (2005)
* Muzeum Rzeczy Nieistniejących (2006; zbiór felietonów publikowanych na łamach Przekroju w latach 1998-2000)

co czytaliśmy, co sądzimy?

czytałam Tam gdzie spadają anioły i Poczwarkę. książki naprawdę świetne, kiedyś może się wezmę za inne książki Terakowskiej :3

Dowiedziałam się o niej w dość smutnych okolicznościach - wtedy, kiedy umarła (albo, jak to poetycko oznajmili w nagłówku - odeszła tam, skąd spadają anioły)

Czytałam tylko kilka pozycji (Lustro Pana Grymsa, Władcę Lewawu, Córkę Czarownic, W krainie Kota, Tam gdzie spadają anioły i Ono) a lubię do tej pory. Światy, które tworzy ta pani są niesamowite. Szczególnie miło wspominam "Lustro..." i "W krainie Kota".

Lubię Terakowską, podobają mi się jej książki i nie są to głupie powieści o niczym, zdecydowanie nie. Po pierwszą jej książkę sięgnęłam w wieku 11 lat i od razu mnie oczarowała - była to Córka czarownic, przy okazji od razu dowiedziałam się trochę o samej Terakowskiej*. Potem w ręce wpadło Gdzie spadają anioły, które jest moją jej ulubioną książką, głównie ze względu na tematykę.Poczwarka i Ono również mi bardzo utkwiły w pamięci, zwłaszcza Poczwarka przy której wylałam sporo łez. Dobry adres to człowiek jest zbiorem krótkich opowiastek i też mi bardzo przypadł do gustu. Oprócz tego czytałam W krainie i kota i fragment Lustra Pana Grymsa.

Generalnie przeczytałam na tyle jej powieści, żeby powiedzieć, że ją lubię i że dobrze i mądrze pisze. Mogę jedynie polecić osobom, które nie czytały nic tej autorki :)

Miałam okazję czytać Tam gdzie spadają anioły, niestety z braku czasu dobrnęłam tylko do połowy. Ogólnie jednak styl pisania tej autorki przypadł mi do gustu, więc może w przyszłości przeczytam więcej jej książek ;>

Za namową fanki jej twórczości, poczytałem troszkę w te wakacje. Mimo że nie lubię czytać współczesnych książek, bo opisują świat, którego nie cierpię, książki Terakowskiej da się znieść.
Ono to opis zmagania się nastolatki z ciążą - i obraz degrengolady moralnej w tle. W zasadzie jedyna pozytywna postać to odgradzający się muzyką od świata ojciec. Wykształcony erudyta i wyjadacz teleturniejów, zupełnie nieprzystosowany do świata. Tam, gdzie spadają anioły to takie metafizyczne pierdololo o aniele stróżu, który troszczy się o nasz los. Plus jest taki, że potem inaczej patrzy się na bezdomnych, bo człowiekowi przychodzi do głowy, że może to też jakiś upadły opiekun. No i fajnie nakreślone postaci rodziców zatraconych w swoich pasjach. Poczwarkę zdecydowanie odradzam. Ot, historyjka o młodych, wykształconych, z wielkich ośrodków, którym trafia się dziecko z dodatkowym 21. chromosomem i czterysta stron o tym, jak usiłują zaakceptować ten fakt. Nudne. Władca Lewawu to naiwna bajeczka dla dzieci, można poczytać młodszej siostrze, jak akurat nie ma niczego interesującego pod ręką. Córka czarownic to natomiast majstersztyk młodzieżowej literatury. Czyta się świetnie, wartka akcja. Niby odrealniony świat dawnego Państwa Jedynego, gdzie uczą dziołszkę magii, ale jednak można to potraktować jako parabolę tego, do czego dąży świat. Lubię to.