J.R.R. Tolkien

John Ronald Reuel Tolkien znany jako J.R.R. Tolkien (ur. 3 stycznia 1892, zm. 2 września 1973) – angielski pisarz i filolog. Jako autor powieści Władca Pierścieni, której akcja rozgrywa się w mitycznym świecie Śródziemia, stał się jednym z prekursorów współczesnej literatury fantasy.

Jest autorem wielu opowieści rozgrywających się w mitycznym świecie. Na przykład – baśni Hobbit, eposu Władca Pierścieni i mitologii Silmarillion oraz kilku krótkich form, opowiadań baśniowych niezwiązanych lub luźno związanych z wielką mitologią, tzw. Legendarium Śródziemia.

Opublikował ponad 100 prac z dziedziny filologii i literatury dawnej, współpracował przy powstaniu największego słownika języka angielskiego, wydawanego zaraz po I wojnie, Oxford English Dictionary. Znał (w różnym stopniu) ponad 30 języków, głównie wymarłych, germańskich i celtyckich. (m.in. niemiecki, łacinę, starożytną grekę, gocki, staroislandzki, nordycki, staroirlandzki, walijski, anglosaski, hebrajski, hiszpański, francuski, rosyjski, fiński, niderlandzki, włoski, międzynarodowy język esperanto, uczył się także polskiego, lecz uważał go za trudny język i nie potrafił się nim dobrze posługiwać).

Tego autora chyba nie w sposób nie znać.
Co sądzicie o jego twórczości? Które jego książki przeczytaliście, a po które chcielibyście sięgnąć?

*przypomina jej się trauma związana z Hobbitem i uderza głową o blat biurka*
Tylko powyższą miałam w ręku i NIGDY WIĘCEJ. Zabijcie mnie, ale nienawidzę fantastyki i czytanie Hobbita było dla mnie katorgą.

Hobbit był jedyną interesującą lekturą w podstawówce. Zaczęłam czytać Władcę Pierścieni, ale odłożyłam w 1/3 Dwóch Wież, bo nie miałam czasu. Teraz tym bardziej go nie mam, ale kiedyś na pewno do tego wrócę.
Uwielbiam fantastykę, a pan Tolkien ma dosyć charakterystyczny styl pisania. Zawsze pełno opisów, które niewiele wnoszą do treści.

Hobbit... Mój jedyny komentarz to *rzygi*, jakże wymowne.

Natomiast Władcę uwielbiam, kocham i wyznaję <3

Skąd ta awersja do Hobbita, moje panie? Ja się przy tej książce szczerze ubawiłam.

LOTR to klasyka, seria kultowa, nietuzinkowa, kamień milowy w dziejach fantastyki i historii literatury współczesnej, w ogóle. Już pomijam fakt, że jestem posiadaczką całej trylogii w trzech różnych wersjach wydawniczych, zbioru mapek i innych gadżetów maniaka. Mieszkam pod jednym dachem z elfem, you know... (;
Miłym zaskoczeniem były tez dla mnie Dzieci Hurina, co prawda nie była to książka typowo Tolkienowska, ale przyzwoicie operowaa twórczością autora i nawiązywała do historii Śródziemia.
Silmarilion był ciężki, bardzo ciężki, ale jestem takim freakiem, że książka mnie wciągnęła. Podobnie było z Opowieściami niedokończonymi, które w sumie bazowały na Silmarilionie. Nie zaliczam ich jednak do kanonu lektur, które każdy miłośnik fantastyki powinien przeczytać.

Tak właściwie to po raz pierwszy czytając Drużynę w wieku lat 12 już wiedziałam, że fantastyka to gatunek literacki, który odpowiada mi najbardziej. I nic się do tej pory nie zmieniło.

Immortelle napisał:

Zabijcie mnie, ale nienawidzę fantastyki

ano. i tyle.

To ja znajomość z tym panem zaczęłam od zupełnie innej strony, a mianowicie sięgnęłam po bardzo obszerny zbiór jego listów, które pisał praktycznie przez całe życie. Urzekła mnie jego wyobraźnia, podziwiam całą pracę jaką włożył w stworzenie od podstaw całkowicie fikcyjnego świata. Mam zamiar przeczytać "Władcę..." w wakacje, kiedy będę miała naprawdę sporo czasu.

Mi się też Hobbit podobał, ale to jednak na Władcy się wychowałam i poświęciłam sporo czasu :p pierwszą część czytałam już w yy trzeciej? klasie podstawówki, co prawda niewiele rozumiejąc ale już zapoznając się, potem, trochę już starsza, sięgnęłam kolejny raz, potem kolejny, kolejny i kolejny. Krótko mówiąc - nie wiem, ile razy czytałam całą trylogię, ale na pewno sporo :p Ubóstwiam język, bohaterów, opisy, stworzony przez Tolkiena świat, język, pieśni, fabułę, absolutnie wszystko. Zaczarował moje dzieciństwo i nie mogłabym nie kochać go w takim wypadku (:
A za Silmarilion też się wezmę w końcu, no trzeba.

Przeczytałam Hobbita - na początku było ciężko, ale jak przebrnęłam przez pierwsze 30 stron to się wkręciłam i mi się bardzo podobał! Zachęcona zabrałam się za Władcę pierścieni i tutaj odpadłam w okolicy 200 setnej strony.. Może kiedyś jeszcze raz spróbuję, ale nie w najbliższym czasie, bo mam jakoś niechęć. Mam całą trylogię w domu, więc pewnie prędzej czy później przyjdzie jej czas.
Za to film(y) mi się bardzo podobał(y) !

Dołączył: 09 Mar 2011

Hobbita przeczytałam dziecięciem będąc i mi się podobał. Potem rzuciłam się od razu na Władcę..., ale byłam za mała, bo nic nie rozumiałam. xD Ale odczekałam kilka lat i wchłonęłam Władcę Pierścieni bez najmniejszego kłopotu. Tak zaczęła się moja miłość - do literatury i do fantastyki. Tak, tak - jestem wychowana na Tolkienie. ^^
Potem przyszedł czas na Silmarillion i inne - zazwyczaj niedokończone i redagowane pośmiertnie przez syna (znaczy po śmierci ojca, no... :P ) - książki.

I cieszę się, że nic Tolkiena nie omawialiśmy w szkole, bo pewnie bym się zraziła. ;/

My mieliśmy pierwszą część trylogii jako lekturę. I to mnie przekonało do Tolkiena, kiedyś próbowałam się za to wziąć, ale wtedy to mnie przerastało. Przeczytałam praktycznie rzecz biorąc cały zestaw, odpuściłam sobie tylko to wrzucenie pierścienia do Mordoru. Przygody Frodo i Sama były niesamowicie nudne i zawsze czekałam na rozdziały z Gandalfem/Aragornem/Pippinem i Merrym.