Iść na studia czy do pracy?

[link widoczny dla zalogowanych]

Raplo, błagam, nie idź na studia. Polskie uczelnie i tak już prezentują żenująco niski poziom.

Znowu zaczynasz ?

po co iść na studia bez szansy na możliwość skończenia ich? :3

taki sam jak pójść zdać i czekać w kolejce po zasiłek wraz z tymi co nie poszli na studia.

pytanie:

brzóska napisał:

po co iść na studia bez szansy na możliwość skończenia ich? :3

odpowiedź:

Raplo napisał:

taki sam jak pójść zdać i czekać w kolejce po zasiłek wraz z tymi co nie poszli na studia.

cioty zginą

Chcę czy nie chcę - muszę iść na studia, chyba że poszłabym do jakiejś szkoły policealnej, ale bez sensu.

Jak już skończycie te swoje studia, to pamiętajcie, żeby do mojego zestawu nie dodawać frytek.

Divi napisał:

Jak już skończycie te swoje studia, to pamiętajcie, żeby do mojego zestawu nie dodawać frytek.

od kiedy ubogich bezdomnych stać na frytki?

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

Dobry fryzjer, elektryk albo murarz po zawodówce na pewno dostanie więcej ofert pracy niż przeciętny absolwent europeistyki albo filozofii.
Kwestia tego, co ktoś chce w życiu robić i jakie ma zainteresowania, bo jeśli ktoś myśli "a, pójdę sobie na tę politologię, a potem to się zobaczy", to już może zacząć trening smażenia frytek.

Inna sprawa, że jeżeli dla kogoś kryterium finansowe jest jedynym przy wyborze kierunku, to nie zasługuje na szacunek, ale do obciosania i pańszczyzny.

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

brzósko, skarbie, studia to ważna sprawa, ale myślę, że prędzej pracę znajdzie ktoś po technikum gastronomiczno-hotelarskim, kto ma umiejętności, masę praktyk i takie tam niż osoba, która poszła na, przykładowo kulturoznawstwo*, bo 'chciała iść na studia, a nie wiedziała na co, a to takie fajne', właściwie nigdy nie pracowała i w ogóle. studia ważne, pewnie, ale nie zgodzę się, że bez nich nie da się nic osiągnąć.

*bez urazy hello itp :DD

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

jak następny raz ktoś spróbuje przepchnąć ten mit o inteligencji brzóski, to odeślę go tutaj

Kamil napisał:

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

jak następny raz ktoś spróbuje przepchnąć ten mit o inteligencji brzóski, to odeślę go tutaj

Kwestia zdefiniowania "osiągnięcia czegoś". Dla kogoś sukcesem może być wysoka pozycja społeczna i lans na facebooku, a te tytuł bakałarza lub magistra jak najbardziej zapewniają.
Aczkolwiek panny Klaudii bym o takie podejście nie posądzał.

raz - w dzisiejszych czasach absolwenci techników/zawodówek nie są tak wykształceni, jak to było dawniej. dwa - program i profile nie są dostosowane do rynku pracy. mamy więc masę idiotów (w większości przypadków, nie mówię, że wszyscy) z takim samym wykształceniem. rzadko kiedy naprawdę inteligentne osoby wybierają technika/zawodówki, idą tam ludzie nastawieni na pracę fizyczną (odsetek zdawalności matury w technikum jest niski).
co do studiów - nie mam na myśli byle jakich, jak socjologia, filozofia, stosunki międzynarodowe i inne kierunki-wytrychy, tylko coś sensownego. bo powyższe kierunki są dla mnie jedynie przedłużeniem sobie dzieciństwa lub stratą czasu.

Kamil napisał:

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

jak następny raz ktoś spróbuje przepchnąć ten mit o inteligencji brzóski, to odeślę go tutaj

brzóska napisał:

socjologia, filozofia, stosunki międzynarodowe i inne kierunki-wytrychy [...] powyższe kierunki są dla mnie jedynie przedłużeniem sobie dzieciństwa

nie to żeby coś, ale fajne dzieciństwo

Przybywam jako obrońca kierunków-niezbyt-poważanych:
Na całą szarą masę pozbawionych ambicji studentów socjologii, stosunków międzynarodowych, europeistyki, politologii (o filozofii nie mówię, filozofia to zupełnie inna bajka moim zdaniem) etc. zdarzają się ludzie którzy NAPRAWDĘ mają pasję związaną z ich kierunkiem i tacy osiągają sukcesy.

Wszystkie tego typu dyskusje związane z wykształceniem sprowadzam do jednego zdania: rób, co chcesz robić i bądź z tego szczęśliwy ; p

brzóska napisał:

raz - w dzisiejszych czasach absolwenci techników/zawodówek nie są tak wykształceni

Potwierdzają to mój wujek oraz wielu znajomych i mój kuzyn. Firma, w której kiedyś pracował mój wujek, pokusiła się o przyjęcie kilku nowych pracowników, w tym jednego po 2-letniej zawodówce, drugiego również po zawodówce (ale chyba po 3-letniej), reszta była z technikum. Prawie wszyscy zostali zwolnieni. I to nie jedyny przypadek, który znam. Jednak trzeba powiedzieć, że są osoby, którym naprawdę zależy na pracy i dokształcają się dodatkowo sami bądź cały czas szukają pracy, dzięki której nabraliby potrzebnego doświadczenia. Tak robi mój kumpel, który po szkole pracuje przy różnych robotach albo pomaga na budowie.

I zgadzam się z GSK z tą pasją. Jeżeli ktoś idzie na filologię lub europeistykę, bo nie wie, co zamierza w ogóle robić, a nie ma żadnych zainteresowań i chce pójść na coś łatwego, żeby "przebrnąć" i potem "jakoś tam pracować", to jest to dla mnie głupota.

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

"Cola" i "dietetyczna". Nie widziałem, że jeszcze ktoś w to wierzy.

Amicalle napisał:

brzóska napisał:

jeśli uważasz, że coś osiągniesz bez studiów, to prosiłabym, żeby moja cola była dietetyczna.

brzósko, skarbie, studia to ważna sprawa, ale myślę, że prędzej pracę znajdzie ktoś po technikum gastronomiczno-hotelarskim, kto ma umiejętności, masę praktyk i takie tam niż osoba, która poszła na, przykładowo kulturoznawstwo*, bo 'chciała iść na studia, a nie wiedziała na co, a to takie fajne', właściwie nigdy nie pracowała i w ogóle. studia ważne, pewnie, ale nie zgodzę się, że bez nich nie da się nic osiągnąć.

*bez urazy hello itp :DD

Po roku studiowania kulturoznawstwa mogę powiedzieć, że jak ktoś bardzo chce i faktycznie ma ochotę się uczyć i robić coś z tym konkretnym kierunkiem w rozwoju swojej kariery zawodowej, a do tego ogarnie przynajmniej dwa języki na porządnym poziomie i dobrą praktykę zawodową, o którą wcale nie tak trudno, to nawet ONZ go przyjmie z otwartymi ramionami : ) Wbrew pozorom studenci, którzy zdecydowali się na te bardziej humanistyczne i 'łatwe' kierunki mają sporo większe możliwości samodzielnego rozwoju kariery zawodowej jeszcze na studiach niż ludzie, którzy siedzą i wkuwają po nocach związki miedzi :> Przykład - nikt nie pozwoli studentowi polibudy z roku drugiego opublikować się w czasopiśmie naukowym, a w niewielkich 'kulturoznawczych' instytutach takie publikacje/współprace z profesorami można bez problemu zdobyć, jeśli tylko ktoś ma do tego chęci i głowę. Na każdej uczelni i każdym kierunku część nie ma pojęcia, co tam robi i ich pasja do danego działu wiedzy ogranicza się do rodzinnej tradycji/ambicji bycia kimś wśród znajomych/robienia czegokolwiek w życiu, co nie będzie siedzeniem na kasie w markecie od zakończenia liceum. Przestańcie się więc obrzucać tekstami o smażeniu frytek i nalewaniu odpowiedniej coli, bo zarówno bez porządnych kulturoznawców, jak i porządnych medyków/genetyków/elektryków wyrżniemy się w pień, wymrzemy albo wrócimy na drzewa. Podobnie jak bez dobrze przygotowanych do świadczenia usług absolwentów techników i szkół zawodowych, których poziom już nie przedstawia się tak jak w PRLu, bo egzamin zawodowy to niekoniecznie prosta do zdania rzecz.

Fanosława, bardzo dobrze powiedziane!

śmiem twierdzić
że wszystkie wasze tu zawarte rozważania to tylko wasze opinie
a także pierdolenie głupot bez sensu
i mentalna masturbacja każdego własną opinią
także
gówno prawda
nikt z was nie ma racji

Mihau napisał:

śmiem twierdzić
że wszystkie wasze tu zawarte rozważania to tylko wasze opinie
a także pierdolenie głupot bez sensu
i mentalna masturbacja każdego własną opinią
także
gówno prawda
nikt z was nie ma racji

To ostatnio stało się moją filozofią. Doszłam do wniosku, że każdy człowiek mówi najczęściej po prostu swoją opinię, podczas przedstawiania jakichś faktów przeplata je własnymi odczuciami i jest subiektywny, a nawet jeżeli próbuje wypowiedzieć coś na kształt notki encyklopedycznej, to przecież może coś pomylić, jeżeli nie ma pamięci doskonałej, więc w rzeczywistości nikt nie ma racji. Długo nad tym myślałam podczas lekcji religii, kiedy nasza katechetka wygłaszała oklepane frazesy nie potrafiąc wytłumaczyć ich sensu. Pytania na wszystkie moje pytania dotyczące ich sensu znalazłam w filozofii chrześcijańskiej, której tak dogłębnie się nie omawia na lekcjach w szkole. Inny przykład: Moja nauczycielka polskiego spontanicznie interpretowała wiersz. Okazało się, że wszyscy poloniści, których opinie przeczytałam, widzieli ten utwór zupełnie inaczej. Możliwe również, że autor miał jeszcze coś innego na myśli, więc tym większy sens ma ta "filozofia".
Nie wspominam już o zwykłych, omylnych ludzi szukających tzw. Prawdy.

Ale na to pytanie o studia da się konkretnie odpowiedzieć.