carlos ruiz zafón - cień wiatru

Jedna książka może zmienić życie człowieka…

Cmentarz Zapomnianych Książek, miejsce ukryte w samym sercu średniowiecznej części Barcelony. Letnim świtem 1945 roku uliczkami starego miasta dziesięcioletni Daniel Sempere podąża za ojcem - księgarzem i antykwariuszem – ku tajemnicy, która nieodwracalnie zawładnie jego życiem, ojciec prowadzi syna bowiem tam, gdzie znajdują schronienie książki zapomniane i przeklęte. Zgodnie z tradycją rodzinną chłopiec musi wybrać dla siebie jedną książkę, by ocalić ją od zapomnienia. Wiedziony przeczuciem, spośród setek tysięcy tomów wybiera „Cień wiatru” nieznanego nikomu Juliusza Caraxa. Mijają lata… Zauroczony powieścią, Daniel próbuje odnaleźć inne książki Caraxa, ale okazuje się, że niemal wszystkie zostały spalone. A komuś bardzo zależy na zniszczeniu ostatniego egzemplarza. Daniel za wszelką cenę chce odkryć sekret autora, nie podejrzewając, że rozpoczyna się największa i najbardziej niebezpieczna przygoda jego życia. Będzie ona początkiem niezwykłych historii, wielkich namiętności, przeklętych i tragicznych miłości, rozgrywających się w cudownej scenerii Barcelony.

gdyby to ode mnie zależało, to ta książka byłaby w kanonie klasyki literatury. niesamowity klimat, wielowątkowość, ciągle się coś dzieje. barcelona, lata pięćdziesiąte. polecam wszystkim.

Do tej pory mój jedyny kontakt z tą książką to był fragment w podręczniku z angielskiego. Może kiedyś.

zakupiłam ostatnio. zabiorę się wnet.

Przepiękna książka, bo cóż oryginalniejszego mogłabym napisać. Zdecydowanie ma coś w sobie, jakąś taką specyficzną magię, która sprawia, że nie można się oderwać od lektury. Sama opowieść mnie wciągnęła, może nie podobała mi się tak bardzo jak Marina, ale i tak mnie urzekła i czytałam z zapartym tchem. Zafón ma niesamowicie lekkie pióro i tworzy wyjątkowo plastyczne opisy, niektórych może to razić, ale mnie akurat przypadło do gustu.