j. angielski

ale w ameryce raczej dogadałabym się po angielsku?

no jasne, to ten sam język, tylko kilka wyrazów innych
w mojej szkole wiszą tablice ze wszystkimi różnicami i nie jest ich tak dużo w sumie

to masz tak, że w Polsce zaleznie od regionu idziesz na dwór/na plac/na pole tak w Ameryce idziesz do Downtown, a w Anglii do City Centre/Center

o, w takim razie fajnie :D dzięki!

sawyer napisał:

Nie lubię śpiewać nie rozumiejąc tekstu, no.

ŚPIEWASZ?! dawaj demo ;3

Edek napisał:

sawyer napisał:

Nie lubię śpiewać nie rozumiejąc tekstu, no.

ŚPIEWASZ?! dawaj demo ;3

Jasne, już nagrywam.

Angielskiego uczyłam się od... przedszkola? Potem od 1-3 miałam w szkole, 4-5 dodatkowe zajęcia (w szkole był obowiązkowy niemiecki). W gimnazjum mam od dwóch lat. Efekt? Nic nie umiem, ale kogo by to tak obchodziło. Wystarczył rok przerwy i wszystko już się pogmatwało, wtedy jeszcze coś rozumiałam, a teraz mam taką nauczycielkę co gówno Ci wytłumaczy, a w domu nie mam motywacji do samodzielnej nauki z podręczników gdzie wszystko jest po angielsku, nawet tłumaczenie gramatyki soł... Dosłownie, nic nie umiem. Jedynie może coś z piosenek i na tym się kończy moja znajomość.

Uczę się dziesiąty rok i gówno wiem, dlatego poszłam na prywatny. Teraz jakoś sobie radzę, bo raczej łatwo przyswajam nowe języki.

I kocham brytyjski akcent, mniam. W mojej ekipie z 85' wszyscy używaliśmy brytyjskiego akcentu!

Dołączył: 10 Mar 2010

Jakoś od zawsze nie podobał mi się ten język. Dla mnie brzmi jakby ktoś nawpychał sobie w usta ziemniaków i mówił podczas jedzenia (dobitnie pokazuje to scena na lotnisku z filmu "Miś). Angielski miałam od 4 klasy podstawówki. Wydaje się, że po tak długim czasie nauki (jestem w 3 kl LO) powinnam śmigać w tym języku, ale tak nie jest.
Ten język nigdy nie wchodził mi do głowy, gramatyka jest dla mnie zawiła i niezrozumiała, ale jeśli trzeba jako tako potrafię się dogadać, jednak bez rewelacji.

Ja, tak dla odmiany, nienawidzę brytyjskiego akcentu, Brytyjczyków, a jeżeli są różnice w słownictwie, to wolę używać tych amerykańskich : o
Angielskiego uczę się już od przedszkola i od samego początku prywatnie, więc chyba nie jest ze mną tak najgorzej. Znam dużo słówek, zapominam gramatyki i największy problem mam z gadaniem. Jak nie myślę o tym, co mam powiedzieć i się tym nie przejmuję, to jest dobrze : d

Joe napisał:

Edek napisał:

Ann. napisał:

Najgorsze są dla mnie phrasal verbs. Nijak ich zapamiętać nie mogę:/

haha, follow up, set up, call off, take off, grow up, padamyyy XD

poczekajcie na idiomy lub kolokacje

Szczerze mówiąc wolę idiomy i kolokacje niż phrasale. Kolokacji używam częściej, a idiomy jakoś tak same wchodzą:)

Joe napisał:

Guśka napisał:

ej, jaka jest różnica między angielskim i amerykańskim? coś w stylu chiński i japoński? XD

nie, amerykański jest bardziej prosty, jest np. mniej czasowników nieregularnych, poza tym są różnice w słownictwie, na przykład autostrada to po angielsku 'motorway', a po amerykańsku 'highway', centrum to po angielsku 'city centre', a po amerykańsku 'downtown' itd.

Poza tym, często są różnice w spellingu:
program-programm
favorite-favourite
neighbor-neighbour

Uczę się angielskiego od czwartej klasy podstawówki i myslę, że idzie mi coraz lepiej. Co prawda nie zawsze trzymam gramatykę na wodzy, ale jak np. na laściku rozmawiam z obcokrajowcami, to wszyscy się zarzekają, że mnie w 100% rozumieją (to podbudowywuje :D). Nierzadko brakuje jakiegoś słówka, ale i tym z jestem w stanie sobie poradzić.

Dołączył: 13 Mar 2009

Język cudowny, jeśli poprawny. Bo jak słyszę slang to normalnie mnie cholera bierze. Wydaje się wtedy totalnym bełkotem i można łatwo pomylić z niemieckim i francuskim jeśli się dobrze nie przysłucha. Szczerze mówiąc na wymianie we Francji, kiedy byliśmy w jakimś zamku i byli tam angole to pomyliłam z Niemcami. Dopóki nie usłyszałam 'i'm' naprawdę myślałam, że ze Szwabskimi mam do czynienia ; c

A jeśli chodzi o naukę to uczę się od 7 lat, jestem na poziomie zaawansowanym i dopóki nie pojechałam na wymianę do Francji to myślałam, że biegle mówię. Gówno prawda. Moja nauczycielka w 3-6 była ruską kretynką. I to dosłownie. Rosjanie słabo mówią w innych językach, dlatego np. na konkursach chóralnych nie bierze się u nich pod uwagę wymowy wyrazów piosenek obcojęzycznych. I właśnie to potem w gimnazjom wyszło. Niby sto milionów słówek znałam, a wymowa? Pff. Wychodziły w naszej klasie później jakieś 'pikcia', 'pipcia' czy uj wie co, zamiast normalnie wymawiane 'picture'. Jakieś sru ze połsta, dziungle i inne tragiczne zwroty. Ostra babka, nauczyła wielu słówek, mówiła po polsku do nas, ale uczyła nas akcentu amerykańskiego, bomba.
Poszłam do gimnazjum, a tu szok, bo babeczka do nas napierdzielała jak karabinek po angielsku non stop, a my siedzimy jak takie tłuki i noł kapisz. No okej, ale teraz przynajmniej coś umiem, uczę się akcentu brytyjskiego i poprawnie wymawiam wszystko. O, Chryste. NIGDY RUSKICH DO NAUKI JĘZYKÓW.

Dla mnie nauka angielskiego to pewien rodzaj rozrywki, sprawia mi przyjemność i daje dużo satysfakcji:). Długo uczyłam się angielskiego bez robienia sobie przerw - w szkole i poza nią, indywidualnie. Niestety kiedy skończyłam 18 lat indywidualne lekcje też się skończyły bo ja nie miałam przez jakiś czas pracy, a rodzice przestali mi płacić za lekcje. Teraz mam własne pieniądze i chcę ponowić naukę dlatego poważnie zastanawiam się nad wyborem szkoły. Bardzo zainteresowała mnie szkoła Axon, przede wszystkim dlatego, że patrząc na ich program i metody nauczania widzę, że w dużej mierze stawiają na komunikacje. Taki będzie chyba mój wybór, a tego, że ponownie zacznę się uczyć angielskiego jestem pewna;)

angielski jest językiem który nas otacza cały czas. oglądam filmy, seriale po angielsku. czasem czytam coś, ostatnio moim celem jest przeczytanie w oryginale romea i julii. w licuem niestety nieco się zniechęciłam do pogłebiania wiedzy w tym zakresie, ale to przez nauczycielkę, która nam to obrzydziła nieco. jednak mimo tych trudności skończyłam naukę na wysokim poziomie, teraz czeka mnie tylko biznesowy język.