Prawdziwa miłość.

Satu, przybij piątkę.

Ja się z taką prawdziwą, nieśmiertelną miłością nie spotkałam przez 18 lat.
Kto wie, może muszę poczekać jeszcze drugie tyle... Ale na dzień dzisiejszy uważam, że taka prawdziwa, bezinteresowna miłość nie istnieje.

To ty masz 18 lat? o_O Ja bym Ci dała 16 ....
Co do miłości to... żal mi tych osób co ślepo w nią wierzą...
Wiesz co by było gdyby istniało to coś? Nie chcę nawet o tym myśleć :D
katastrofa ...

Wysłany: Nie 20:48, 02 Mar 2008

jakby naprawde istniała.......
...dałabym wszystko, żeby coś takiego przeżyć ...;(

Dołączył: 30 Mar 2008

Moim zdaniem miłości nie ma i nigdy nie było. Istnieje co najwyżej przywiązanie do danej osoby.

Kiedyś było łatwiej kochać ;] Wydaje mi sie, że rycerze, żołnierze itd bardziej przywiązywali się do swoich kobiet, które czekały na nich przez długie, długie lata. Jeśli natomiast dane było spotkać im się po tylu latach, to była to prawdziwa miłośc, którą nie rozdzieli nic.

Miłośc jest. Naprzekór tym którzy piszą że nie i ze w nią nie wierzą.
Wnioskuje że jest to spowodowane jakimiś sprawami z przeszłości o których niemożna zapomnieć, albo jeszcze czymś innym. OK.
Ja powiem tyle że to uczucie samo przychodzi kiedy nadchodzi ten właściwy na nie moment.
W jakiejś piosence sa słowa' Nie szukałam miłości, to ona znalazła mnie" bodajże Beaty Kozidrak. Jestem jak najbardziej za ta teorią. Miłość sama mnie znalazła, w momencie w którym się tego neispodziewałam, i już prawie 4 lata jestem w związku.
Nie chce rozmyslac i zastanawiać się czy to jest uczucie do grobowej deski, takie jak w telenowelach i książkach. Poprostu wiem ze kocham i jestem kochana i to się liczy. Liczą się też relacje między dwojgiem ludzi, to jacy dla siebie są, jak bardzo sobie ufają, jak sie szanują.
Miłość jest była i zawsze będzie. Jak mocna to już zależy od człowieka i od tego na ile go stac by kogos pokochać....

A jeszcze rzuce takie ptranie....
Wolicie kochac kogoś bardziej niż ta osoba czy żeby ta osoba kochała was bardziej niż wy ją?

dla mnie prawdziwa miłość to SCI-FI

Dołączył: 20 Mar 2007

Ellie napisał:

Wierzę.
Ale... tylko w wieku średnim-lekko podeszłym. Wtedy się naprawdę docenia, co jest w życiu ważne. Wtedy każda chociaz bliska osoba się liczy.
No bo spojrzmy prawdzie w oczy: jest taka 20-tka, poznaje chłopaka, są razem 3 miesiące, ona mówi:
- Ochh, ja tak go kocham, jest cudowny!
Następnego dnia kłotnia i...:
- To palant, nie rozumiem jak moglam z nim być.

Lubię komedie romantyczne i 'nastolatkowe' ksiazki, ale po nich mam takie odczucia;
- Czemu ja nie mogę przeżyc takiej miłości?
I tyle.

Tak samo. Co do literki.

Endless Night napisał:

A jeszcze rzuce takie ptranie....
Wolicie kochac kogoś bardziej niż ta osoba czy żeby ta osoba kochała was bardziej niż wy ją?

Miłości się nie powinno mierzyć, więc te pytanie jest nie na miejscu, jak się kocha, to kocha i tyle.

Ja wierzę w prawdziwą miłość. Moi rodzice poznali się w wieku 12 lat i cały czas ze sobą są.
Ja osobiście lubię czytać, oglądać romantyczne filmy i marzyć o prawdziwej miłości, ale to przeceiż jeszcze nie pora ;) Nie poznałam nikogo fajnego i ... i co dalej? Czekać aż ona sama nadejdzie ^^

Endless Night napisał:

Miłośc jest. Naprzekór tym którzy piszą że nie i ze w nią nie wierzą.
Wnioskuje że jest to spowodowane jakimiś sprawami z przeszłości o których niemożna zapomnieć, albo jeszcze czymś innym. OK.
Ja powiem tyle że to uczucie samo przychodzi kiedy nadchodzi ten właściwy na nie moment.
W jakiejś piosence sa słowa' Nie szukałam miłości, to ona znalazła mnie" bodajże Beaty Kozidrak. Jestem jak najbardziej za ta teorią. Miłość sama mnie znalazła, w momencie w którym się tego neispodziewałam, i już prawie 4 lata jestem w związku.
Nie chce rozmyslac i zastanawiać się czy to jest uczucie do grobowej deski, takie jak w telenowelach i książkach. Poprostu wiem ze kocham i jestem kochana i to się liczy. Liczą się też relacje między dwojgiem ludzi, to jacy dla siebie są, jak bardzo sobie ufają, jak sie szanują.
Miłość jest była i zawsze będzie. Jak mocna to już zależy od człowieka i od tego na ile go stac by kogos pokochać....

A jeszcze rzuce takie ptranie....
Wolicie kochac kogoś bardziej niż ta osoba czy żeby ta osoba kochała was bardziej niż wy ją?

bardzo ładnie to ujęłaś, mam takie samo zdanie co do tematu.

a odnośnie pytania myślę, że w pewnym momencie miłości już nie da się zmierzyć. jeśli oboje ja czują, jest to tak duże uczucie dla obu stron, że trudno powiedzieć kto bardziej i czy w ogóle da się to określić.

w tych czasach może mniej ludzi wierzy w tą prawdziwą miłość, bo wierzą oni w romanse, przypadkowy seks, ciągłe imprezowanie cały czas z innym facetem. poza tym seks i 'miłość' jest na wyciągnięcie dłoni - w każdej gazecie dla nastolatek ' jak go zdobyć/ poderwać?', dla kobiet ' jak go uwieść?'. i gdzie tu miejsce na prawdziwą miłość ? :P

Frutti_ napisał:

Kiedyś było łatwiej kochać ;] Wydaje mi sie, że rycerze, żołnierze itd bardziej przywiązywali się do swoich kobiet, które czekały na nich przez długie, długie lata. Jeśli natomiast dane było spotkać im się po tylu latach, to była to prawdziwa miłośc, którą nie rozdzieli nic.

Zgadzam się.

AgataPrzezDuzeA napisał:

Moim zdaniem miłości nie ma i nigdy nie było. Istnieje co najwyżej przywiązanie do danej osoby.

Dokładnie.

nie wiem czy miłość istnieje, a jeśli tak, to prawdziwa miłość zdarza się tylko raz.

ale chyba zaczęłam wątpić w miłość. miłość to zauroczenie, opiekuńczość, troska i oddanie.

może kiedy naprawdę się zakocham, będę wierzyła w miłość.

love is gone.

Może i jest, ale ja jej jeszcze niestety nie zaznałam.
I nie spieszno mi.

'prawdziwa'.. zdarza się tylko na filmach. oO. ja w to nie wieże . . takie moje zdanie ;]

dlaczego w filmach? kto nie przeżył, ten nie wierzy naprawdę...

ja coś chyba o tym wiem. tak mi się wydaje... (:

Martessa napisał:

dlaczego w filmach? kto nie przeżył, ten nie wierzy naprawdę...

ja coś chyba o tym wiem. tak mi się wydaje... (:

Ooo, Martynko czyżbym o czymś nie wiedziała? ;)

Wiecie co? Jak się wierzy w miłość i w parę innych rzeczy to wszystko staje się łatwiejsze. Zawsze można mieć na czymś oparcie i trzymać się tego co się myśli.
ja wierzę w miłość, może dlatego, że ze strony płci przeciwnej jeszcze na poważnie jej nie doświadczyłam, ale wierzę.

Prawdziwa miłość owszem, istnieje. Przynajmniej według mnie. Gdyby nie istniała nikt wogóle by o niej nie pomyślał. Oddanie życia za miłość jest szlachetne i niewątpliwie romantyczne, choć sądzę, że strasznie smutne.

może i istnieje, ja nigdy czegoś takiego nie doświadczyłem.
oczywiście zauroczenia itp były, nie przeczę, ale nigdy nie myślałem, że to taka najprawdziwsza miłośc, do grobowej deski czy coś. było miło do pewnego czasu, a potem się kończyło.
zimny drań ze mnie ^^

blablabla

Dołączył: 23 Mar 2008

A ja wierzę. Miłość od pierwszego wejrzenia? Sama nie wiem co o tym myśleć, ale jak dla mnie liczy się to co jest w sercu, a nie wygląd. Przeznaczenie? Nie wierzę w przeznaczenie, bo to nie moja działka. Prawdziwa miłość? Filmy, książki, opowiadania. Owszem, są ubarwiane przez człowieka, są raczej tym co autor chciałby przeżyć. Ale gdyby pomyśleć to wszystko może się zdarzyć. Prawdziwa miłość istnieje.

Gdzieś jest, schowana w kącie i żeby ją znaleźć trzeba mieć szczęście. I te wszystkie law story lubię oglądać ale mnie żadna nie wzruszy. Miłość wzajemna bazuje na wierności, szczerości i zaufaniu. Więc to jest raczej przyjaźń tylko z dodaną nutą namiętności (ojeju ). I nie wiadomo kiedy jest 'prawdziwa' a kiedy 'sztuczna'. Tego się nie mierzy. I kiedyś to sprawdzę.

Lubię romanse.
Książki.
Niestety mało realne.