|
Ozi
| Dołączył: 28 Lut 2010 |
| Posty: 2606 |
Przeczytał: 0 tematów
|
Ostrzeżeń: 0/3
|
Skąd: Siemianowice Śląskie
Płeć:  |
|
|
 Wysłany: Nie 21:12, 24 Mar 2013 |
|
 |
|
|
|
[link widoczny dla zalogowanych] Sama decyduje o korzystaniu zeń i jej swoboda może być ograniczona wyłącznie poprzez zawarte za jej zgodą umowy. Te dwa zdania wstępu są słuszne nie tylko dlatego, że napisałem je ja, ale także dlatego, że są logiczne i wynikają z aksjomatu samoposiadania. Do czego mogą się jednak przydać i jak je interpretować w kontekście tak głośnego ostatnimi czasy tematu, jakim jest aborcja?
Zanim przejdziemy do szczegółowych rozważań, musimy wyjaśnić kwestię stawania się człowiekiem. Według większości opinij, uczłowieczanie się płodu jest procesem – dla niektórych tożsame z wykształcaniem układu nerwowego, dla innych poród, dla jeszcze innych wykształcenie się samoświadomości i psychiki. Wchodzenie w szczegóły techniczne wydaje się być niepotrzebne, wszak każdy rozsądny człowiek zdoła zauważyć, że teza o “procesowości” zakłada, że w momencie t1 jednostka A człowiekiem nie jest, a w momencie t2 już jest, więc w dowolnym t usytuowanym pomiędzy (np. w momencie, kiedy główka już wyszła, ale reszta tkwi jeszcze w matce), A byłby półczłowiekiem, humanoidalną hybrydą; kryterium ludzkości jest natomiast zero-jedynkowe, albo człowiek się jest, albo się nie jest.
Inna teoria zakłada, że stawanie się człowiekiem to jeden konkretny punkt. Dla niektórych będzie to pierwsze zaczerpnięcie powietrza w płuca, dla innych wykształcenie się serca, dla uczniów św. Tomasza 40. dzień błogosławionego stanu (bo naówczas Bóg daje nam w prezencie duszę). Takie limites mogą jednak przysporzyć sporo problemów z trafnym określeniem stanu danej jednostki. Czy np. na kilka sekund przed pierwszym oddechem można szybko zabić płód (=nieczłowieka)? Wszyscy zgodzą się, że nie. A na kilka sekund przed tymi kilkoma sekundami? A minutę? Godzinę, dzień, tydzień…? Najbezpieczniej i najrozsądniej jest uznać, że moment uczłowieczenia to ten moment, z którego nie da się cofnąć, bo jest początkiem istnienia, czyli zapłodnienie. W momencie połączenia plemnika z komórką jajową jednostka jest już potencjalnie dorosłym mężczyzną lub kobietą; wiadomo już, jaki ma kolor włosów, oczu et caetera. Sic homo est.
Możemy też gdzieniegdzie tezy, że w brzuchu nie byliśmy ludźmi, bowiem nie bylibyśmy w stanie przetrwać bez żywiciela. Analogicznie jednak sytuacja wygląda z dowolnym noworodkiem lub niemowlęciem – nie wykształciwszy w sobie zmysłu myśliwego ani zdolności do polowania, pozostawione same sobie niechybnie zmarłoby z głodu lub zamarzło po kilku dniach. Niejedna osoba starsza też nie umiałaby przetrwać bez pomocy, a mimo to nie odmawiamy jej człowieczeństwa, także argument nietrafiony.
To jednak nie koniec rozważań. Z anarcho-kapitalistycznego punktu widzenia sprawa wygląda następująco: dorosły człowiek nie ma prawa przebywać w brzuchu kobiety bez jej zgody, żywić się jej pokarmem i narażać na wszelkie związane z tym niedogodności, chcący tak zrobić, powinien być traktowany jako przestępca – podobnie więc powinniśmy traktować płody i dać kobietom prawo do usunięcia pasorzytów. Aby zrozumieć fałszywość takich twierdzeń, musimy odwołać się do drugiego zdania tego postu – samoposiadanie kobiety jest ograniczone wyłącznie jej wolą i umowami. Jeżeli zawarła kontrakt z jakąś-tam firmą reklamową, na mocy którego zobowiązana jest do wytatuowania sobie na czole jej logo, to pretensje może mieć tylko do siebie. Umowy i działania celowe nie muszą jednak mieć charakteru pisanego: jeżeli skoczyła pod samochód, to uznajemy, żechciała zostać przejechaną, jeżeli wypiła senes, to jej bezpośrednim zamiarem było oczyszczenie (i bynajmniej nie chodzi tu o duchowe catharsis).
Podobnie konieczne jest uznanie, że każdy, kto uprawia seks, chce spłodzić potomstwo. Miłość cielesna wiąże się nierozerwalnie z rodzeniem dzieci. Ergo: żadna kobieta (tyczy się to również ojców) nie może mieć za złe swojemu dziecku, że chce przyjść na świat ani próbować go uśmiercić. Zapraszając do swojego łóżka mężczyznę, zaprosiła też syna lub córkę. Zaś obowiązkiem wynikającym z prawa naturalnego jest opieka nad pociechą. Dlatego też nie można ot tak – powołując się na aksjomat nieagresji i samoposiadanie – zostawić pełzającą latorośl samą sobie. Jeżeli zatem nie można zabić ani porzucić potomka już urodzonego, nie można też zabić ani porzucić płodu.
Do wyjaśnienia pozostaje jeszcze jedna kwestia: ciąże będące wynikiem gwałtu. Tutaj nie mają zastosowania prawa obowiązku wychowywania swoich dzieci, bowiem zgwałcona kobieta nie wyraziła zgody na bycie gwałconą i potencjalny efekt w postaci dwóch kresek na teście nie był w najmniejszym stopniu zamierzonym, zatem zmuszanie kobiet do tego, by rodziły dzieci, których nie chciały, jest nieuzasadnionym i brutalnym naruszeniem ich wolności. Aborcja oznacza w takim przypadku zabicie niewinnego dziecka, ale jest ono traktowane jako ciało obce, nieświadomy agresor, którego usunięcie jest moralnie wątpliwe, ale nie ma żadnych przesłanek ku temu, żeby było zakazane prawnie.
Słowem podsumowania – aborcja w przypadku zamierzonego aktu seksualnego jest nieuzasadnionym naruszeniem aksjomatu nieagresji względem dziecka, w przypadku ciąży pochodzącej z gwałtu decyzja powinna należeć do matki, ale raz podjętej decyzji nie powinna zmieniać.
|
